بررسی تغییرات مکانی خشکسالی با روش‌های زمین آماری و شاخص توزیع استاندارد در استان کرمان

خشکسالی یک پدیده آب و هوایی است که احتمال وقوع این پدیده در همه نقاط کره زمین و با هر شرایط اقلیمی وجود دارد. پدیده خشکسالی یکی از مهم‌ترین بلایای طبیعی است که بسیاری از کشورها را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث بروز بسیاری مشکلات از جمله اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شده است. بر این اساس سیستم­های پایش در تدوین طرح‌های مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار است. آگاهی از وضعیت خشکسالی، با پیش­بینی و پهنه­بندی شدت خشکسالی می­تواند خطر زیان­های ناشی از این پدیده را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. در این تحقیق استان کرمان به­عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب شد. هدف از این پژوهش ارزیابی دقت روش­های کریجینگ، کوکریجینگ و معکوس فاصله در تهیه­ی نقشه­های شدت خشکسالی رخ داده در استان کرمان با استفاده از شاخص توزیع استاندارد می­باشد. بدین منظور 44 ایستگاه هواشناسی که دارای آمار بلند مدت و پایه زمانی مشترک بودند، انتخاب گردیدند. سپس شاخص­خشکسالی توزیع استاندارد برای دوره آماری محاسبه گردید. نقشه­های پهنه‌بندی خشکسالی برای سال­های 1367، 1372، 1378، 1379، 1381 و 1384 با استفاده از سه روش کریجینگ، کوکریجینگ و عکس فاصله تولید شد. جهت تعیین کارایی هریک از این روش‌ها از RMSE استفاده شد. از بین سه روش پهنه­بندی، روش کریجینگ به دلیل داشتن RMSE پایین­تر به عنوان مناسب­ترین روش انتخاب شد. نتایج این پژوهش نشان داد که شدیدترین خشکسالی­ها در سال­های 1378 و 1379 به وقوع پیوسته است